Choroba zwyrodnieniowa stawów jest najczęstszą chorobą stawów i najczęstszą przyczyną inwalidztwa. Choroba przebiega powoli, a jej nieodłączne cechy stanowią: ból, niesprawność i obniżona jakość życia. Szacuje się, że choroba zwyrodnieniowa stawów dotyczy 60% mężczyzn i 70% kobiet w wieku 65 lat. W przedziale wiekowym 40-59 lat. odnotowuje się największą absencję chorobową wywołaną schorzeniami narządu ruchu, co jest spowodowane szczytem chorobowości związanej z dolegliwościami bólowymi kręgosłupa oraz rozpoczynającymi się i narastającymi z wiekiem zmianami zwyrodnieniowymi stawów obwodowych Choroba zwyrodnieniowa stawów, oznacza przedwczesne zużycie chrząstki stawowej i fragmentów kości, a wtórnie także elementów okołostawowych (ścięgien, więzadeł), co prowadzi do powstawania nieprawidłowości anatomicznych stawu oraz do zaburzenia jego prawidłowej czynności. W wyniku procesu zwyrodnieniowego chrząstka stawowa traci sprężystość i gładkość powierzchni, zaś podchrzęstna warstwa kości ulega sklerotyzacji, a na jej brzegach powstają wyrośla kostne, tzw. osteofity Do czynników predysponujących do powstawania zmian zwyrodnieniowych układu ruchu zaliczamy: wiek, płeć (częściej pojawia się u kobiet), czynniki etniczne i genetyczne, nieprawidłową mechanikę stawu (wrodzoną lub nabytą), otyłość, silne urazy lub sumujące się mikrourazy, przebyte zapalenia stawu, zaburzenia czucia i trofiki stawu oraz zmiany statyczne i dynamiczne układu ruchu. Częstość występowania dolegliwości wzrasta z wiekiem Częstość występowania poszczególnych zespołów bólowych narządu ruchu jest różna w zależności od przyczyny ich powstania. Najczęściej i najpowszechniej u osób dorosłych występują: ból krzyża (30–40%), ból w obrębie obręczy barkowej (15-20%), ból stawów kolanowych, zespół stawu skroniowo-żuchwowego, rozlany ból mięśniowo – szkieletowy (10–15%).
